Ear-openers

Tijdens de afgelopen vrijwilligersdag van de Luisterlijn zat ik te luisteren naar spreker en filosoof Lammert Kamphuis. Toen hij het onderwerp ‘geweldloos communiceren’ aansneed, bedacht ik mij direct: “Oh, doe ik dit wel?”. Het directe besef kwam bij mijzelf dat ik dit niet (altijd) doe. ‘Goh’… dacht ik.

“Lekker tempo”, zei iemand die mij passeerde op het fietspad, kijkend naar mijn fiets. Het was inderdaad behoorlijk trappen, zonder ondersteuning, met een stevige tegenwind. En het lukte mij inderdaad een goed tempo aan te houden. Daar was ik tevreden over en helemaal leuk wanneer iemand dit ook nog opmerkt en uitspreekt.

Een onderwerp dat tijdens trainingen regelmatig aan bod komt. Want het heeft nogal een ander effect op het gesprek. Wat is dan precies het verschil vraag je je misschien af. Trainer Melanie legt dat graag uit aan de hand van een gesprek dat ze met haar buurvrouw van 93 voerde.

Als trainer van de Luisterlijn maak ik heel veel gebruik van het gedachtegoed van Harry van de Pol, iemand met een passie voor warm luisteren. Van hem leerden we dat luisteren in de basis niet bestaat uit vragen stellen, maar uit het geven van erkenning. Hij geeft luisteraars drie belangrijke vragen mee om over na te denken, terwijl je naar iemand luistert.