Alles

We maken het allemaal weleens mee. Je vertelt over wat je bezighoudt, hebt meegemaakt of hoe je je voelt en de ander reageert met ‘O, dat heb ik ook meegemaakt’, ‘O, dat herken ik ook’, etc. Vervolgens neemt de ander het gesprek over en krijg je niet de kans om verder te vertellen. Andersom gebeurt dit vast ook. En dat is niet zo gek, want we praten het liefst over onszelf.

Afgelopen woensdag opende Zijne Majesteit de Koning de Week tegen Eenzaamheid. In het verlengde daarvan presenteerden Beter Horen en de Luisterlijn vandaag met trots de nieuwe teksten voor hun gezamenlijke campagne tegen sociale eenzaamheid.

Sociale eenzaamheid groeit in onze maatschappij en vraagt om meer aandacht en oplossingen. Uit cijfers van het RIVM blijkt dat bijna de helft van alle volwassenen in Nederland zich weleens eenzaam voelt. Daarom slaan Beter Horen en de Luisterlijn opnieuw de handen ineen tijdens de 16e editie van de Week tegen Eenzaamheid (25 september t/m 1 oktober 2025), omdat iedereen een luisterend oor verdient. Doel is om het taboe op eenzaamheid te doorbreken en gevoelens van sociale eenzaamheid in onze maatschappij te verminderen. Beter Horen en de Luisterlijn zetten zich vanuit gedeelde expertise in op de vermindering van sociale eenzaamheid.

“Het gaat niet goed met me, het is echt mis. Ik ben erg ziek en word niet meer beter. Morgen ga ik.”
“Ik zou je graag nog even willen zien, kunnen we even videobellen?”
“Nee, dat gaat niet meer lukken, ik kan dat niet meer aan.”

En zo heb ik het laatste gesprek met een dierbare. Ik zit in Italië en kan niet naar huis. Ik zou haar zo graag nog even zien, haar nog even vasthouden, haar gedag zeggen, maar het kan niet. Na vijf minuten hangen we op met: ‘het ga je goed, wie weet zien we elkaar nog ergens….’ Ik zou er zo graag nog even zijn, maar het kan niet. Ik hang op en staar een tijdje voor me uit en voel de tranen over mijn wangen rollen. Ik voel me machteloos.