Ear-openers

We maken het allemaal weleens mee. Je vertelt over wat je bezighoudt, hebt meegemaakt of hoe je je voelt en de ander reageert met ‘O, dat heb ik ook meegemaakt’, ‘O, dat herken ik ook’, etc. Vervolgens neemt de ander het gesprek over en krijg je niet de kans om verder te vertellen. Andersom gebeurt dit vast ook. En dat is niet zo gek, want we praten het liefst over onszelf.

“Het gaat niet goed met me, het is echt mis. Ik ben erg ziek en word niet meer beter. Morgen ga ik.”
“Ik zou je graag nog even willen zien, kunnen we even videobellen?”
“Nee, dat gaat niet meer lukken, ik kan dat niet meer aan.”

En zo heb ik het laatste gesprek met een dierbare. Ik zit in Italië en kan niet naar huis. Ik zou haar zo graag nog even zien, haar nog even vasthouden, haar gedag zeggen, maar het kan niet. Na vijf minuten hangen we op met: ‘het ga je goed, wie weet zien we elkaar nog ergens….’ Ik zou er zo graag nog even zijn, maar het kan niet. Ik hang op en staar een tijdje voor me uit en voel de tranen over mijn wangen rollen. Ik voel me machteloos.

In menig training hoor je vaak: “Luister zonder oordeel.” Ook binnen de Luisterlijn is dit een belangrijk uitgangspunt. Tegelijkertijd denk ik regelmatig: “Oordeelloos luisteren is een illusie.”

Onze menselijke reacties zitten vol oordelen. Denk aan zinnen als: “Wat vervelend… wat naar voor je… wat lastig… wat doe je dat goed…” Allemaal uitdrukkingen waarin (positieve of negatieve) oordelen doorklinken. We leren vaak meer te communiceren vanuit oordelen dan vanuit gevoelens of behoeften.

Een gesprek beginnen is niet altijd makkelijk, zeker niet als je je eenzaam voelt. Bij de Luisterlijn luisteren we dagelijks naar mensen die behoefte hebben aan contact, hun gedachten willen ordenen of gewoon even hun hart willen luchten. Een écht gesprek kan een groot verschil maken! 

Sterre, een van onze vrijwilligers, deelt in een open gesprek met LINDA.meiden vijf praktische tips die helpen om gemakkelijke contact te maken en beter te luisteren. Benieuwd welke dit zijn?