Vrijwilligers vertellen

'Zolang je openstaat en nieuwsgierig bent voor wat de ander je te vertellen heeft, is het goed.'

Doaitse Wilbers, 60 jaar, is sinds drie jaar vrijwilliger bij de Luisterlijn. Vier jaar geleden had hij de luxe om ervoor te kiezen te stoppen met werken als gynaecoloog, waarna hij ervoor koos om vrijwilliger bij de Luisterlijn te worden.

“Ik doe het werk voor de Luisterlijn het liefst op de locatie. In Groningen hebben we een mooie plek op de bovenste verdieping van een hoog gebouw. Je kijkt zo aan alle kanten op de provincie uit. Dat is een bijzondere plek. Je zit op grote hoogte, ver weg van alle drukte. En het lukt mij daar heel goed om me even af te sluiten van alle hectiek, me te concentreren op de dienst die komen gaat en te zorgen dat ik er echt ben voor de ander en met echte aandacht kan luisteren.”

Wat op dat moment belangrijk is
"Bijzonder aan het werk bij de Luisterlijn vind ik dat je heel even deelgenoot mag zijn van iemands bestaan, iemands zorgen of vreugde. Eenmalig en anoniem. Die ontmoeting met de ander op die manier, vind ik heel bijzonder. Eigenlijk is het alsof je op een bankje in het park zit, je kijkt naar de eendjes in de vijver, en ineens komt er iemand naast je zitten. Je hebt een gesprek over iets dat op dat moment belangrijk is. Na het gesprek staat diegene op en ben je weer alleen. Je hoeft er verder niets mee, maar je hebt diegene ontmoet en even je gedachten of zorgen met elkaar gedeeld."

Sommige gesprekken confronteren
"Wat ik soms lastig vind is dat sommige gesprekken me confronteren met oud zeer of iets van lang geleden. En ik had een keer een gesprek gehad met een jong iemand, van 13. Diegene zat in een onveilige situatie en ik voelde me zo onmachtig. Ik merkte dat ik gewend ben om heel open over alles te praten, op dingen te reageren, maar dat ik dat bij een jong iemand niet vanzelfsprekend vond."

Wees open en nieuwsgierig
Er wordt vaak gedacht dat je een zekere deskundigheid moet hebben om dit werk te kunnen doen. Ik merk in mijn rol als mentor, dat sommige nieuwe vrijwilliger zich zorgen maken over dat ze niets weten over drugs of psychische problemen of iets dergelijks. Mijn tip is: dat hoeft helemaal niet. Zolang je openstaat en nieuwsgierig bent voor wat de ander je te vertellen heeft, is het goed. Diegene die contact opneemt, die is zelf de expert en die hoeft geen advies of hulp. Die wil zijn of haar verhaal met je delen.”