 |
 |
Vrijwilligers vertellen
Eva, vrijwilliger in Apeldoorn
Eva is in 2024 gestart als vrijwilliger bij de Luisterlijn. Vanuit haar persoonlijke ervaring en interesse in de menselijke psyche vond ze hier een plek waar ze écht iets kan betekenen. In haar verhaal vertelt ze hoe waardevol het is om zonder oordeel te luisteren, en hoe bijzonder het is om even naast iemand te mogen staan in een kwetsbaar moment.
"In 2024 ben ik begonnen als vrijwilliger bij de Luisterlijn, waar ik telefoongesprekken voer met mensen die behoefte hebben aan een luisterend oor. Voorafgaand volgde ik de training, die bestaat uit een uitgebreide e-learning en meerdere groepsbijeenkomsten."
Aansluiting
"Als dochter van psychologen ben ik altijd al gefascineerd geweest door de menselijke psyche: wat mensen drijft, wat hen beweegt. Omdat ik ben geboren met een lichamelijke beperking, weet ik uit eigen ervaring hoe moeilijk het kan zijn om aansluiting te vinden in de maatschappij, zeker als je het gevoel hebt overal dubbel zo hard voor te moeten knokken. Die ervaringen helpen mij om me goed in te leven in anderen. Bij de Luisterlijn kan ik dat inzetten als kracht."
De tijd nemen
"Doordat zowel de vrijwilligers als de bellers anoniem zijn, zijn mensen vaak verrassend open. Dat raakt me telkens weer. Ik hoor regelmatig verhalen die mensen nog nooit met iemand hebben durven of kunnen delen — over incest, verslaving, rouw, liefdesverdriet... alles komt voorbij. Door echt de tijd te nemen, kom je vaak bij de onderliggende gevoelens. En bijna altijd zit daar eenzaamheid onder. Veel mensen willen een ander niet tot last zijn.
Ik ben dankbaar dat ik als vrijwilliger even naast iemand mag staan. En ik heb diep respect voor de moed en kwetsbaarheid van de mensen die hun verhaal delen. Ze zijn vaak al zó blij als ik simpelweg vraag: ‘En waar heb jij nu behoefte aan?’ Niet invullen, maar echt luisteren. Gewoon er zijn voor iemand. Dat maakt dat mensen zich gezien voelen. En dat is van onschatbare waarde.”
- Eva, vrijwilliger