Twaalf jaar geleden raakte Danny (36) in een psychose. Van een hardwerkende productiemedewerker veranderde hij in een kwetsbare jongeman. Mede dankzij een aantal gesprekken die hij met medewerkers van Sensoor voerde, vond hij een weg om daarmee om te gaan. Inmiddels heeft hij zijn leven op orde, is hij kersverse vader van een dochter en start hij zijn eigen onderneminkje op.Twaalf jaar geleden raakte Danny (36) in een psychose. Van een hardwerkende productiemedewerker veranderde hij in een kwetsbare jongeman. Mede dankzij een aantal gesprekken die hij met medewerkers van Sensoor voerde, vond hij een weg om daarmee om te gaan. Inmiddels heeft hij zijn leven op orde, is hij kersverse vader van een dochter en start hij zijn eigen onderneminkje op.
Danny’s leven veranderde plots toen op zijn zeventiende zijn ouders scheidden. Het gaf hem de kans om het dorp onder de rook van Rotterdam te verlaten, en met zijn moeder mee te verhuizen naar Brabant. “Weg uit dat dorp, daar heb ik me nooit thuis gevoeld.” Hij had wel eens wat vraagstukken waarvoor hij de Kindertelefoon belde, maar verder verliep zijn leven vrij normaal. Hij trouwde, en vond een baan als productiemedewerker. “Na een poos ging het mis. Mijn huwelijk strandde, en op het werk stelde mijn baas steeds hogere eisen. Er was een aantal grote orders binnengekomen en ik werd gedwongen zestig tot tachtig uur per week te werken, en zeven dagen per week beschikbaar te zijn. Eerst vond ik dat prima, het leverde extra geld op en ik had verder toch weinig om handen. Tot ik het, mede door de scheiding, niet meer trok. Ik sliep steeds slechter en ik raakte in een psychose.”
Het etiket blijft
Danny liet zich vrijwillig opnemen op de PAAZ-afdeling van een ziekenhuis voor behandeling en om tot rust te komen. “Een periode van heel veel gesprekken, medicatie, reflectie en therapie. Maar je zit daar wel tussen de zware gevallen, mensen die net een suïcidepoging hebben gedaan, of agressief zijn. Ik voelde me er niet meer fijn, en mocht na zes weken met medicatie en regelmatige begeleiding naar huis.” Langzaam maar zeker kreeg Danny de regie over zijn leven terug. Hij stopte met de medicatie, aan therapie en begeleiding had hij voldoende. Een psychose heeft hij nooit meer gehad. Maar het etiket dat hij psychische problemen had, bleef wel. Hij wilde weer aan het werk via een reïntegratietraject, maar merkte dat mensen met een kwetsbaarheid anders benaderd worden. “Op een sociale werkvoorziening vond ik weinig begrip. Als ik een dag niet goed in mijn vel zat en daarom niet kwam werken, gaf dat steeds meer problemen. Na dik drie jaar stond ik weer op straat.”
Mijn wereld werd heel klein
Hij rondde daarna succesvol een opleiding tot ervaringsdeskundige in de hulpverlening af, en kwam terecht in de cliëntenraad van een hulpverleningsinstantie. “Dat was heel leuk. We bespraken het beleid van de organisatie, hoe ze met cliënten omgaan, en de stigma’s waar cliënten mee te maken hebben. Jammer genoeg stopte dat na een half jaar weer.” Ondertussen ontwikkelde Danny een angststoornis. “Ik durfde niet meer alleen naar buiten, mijn wereld werd steeds kleiner.” Steun van vrienden en familie had hij genoeg, maar die wilde hij niet altijd lastig vallen. Door zijn ambulant hulpverlener voelde hij zich niet begrepen, en hij kon bij haar ook niet altijd terecht.
Succesvolle behandeling
“Eigenlijk zocht ik een soort Kindertelefoon voor volwassenen. Zo kwam ik uit bij Sensoor. Ik belde voor het eerst toen ik in een angstfase zat, en mijn hulpverleenster me had afgewimpeld met ‘Dat gaat vanzelf over’. Bij Sensoor werd wél naar me geluisterd. Ik voelde me heel goed begrepen, kreeg nuttige adviezen en het gesprek luchtte me enorm op. Dankzij Sensoor stapte ik naar de huisarts voor een doorverwijzing naar een psycholoog voor EMDR-therapie. Die therapie was heel confronterend, maar we zijn bij de kern van mijn angststoornis gekomen en hebben die behandeld. Met succes, want ik ben nu helemaal van mijn angststoornis verlost.”
Eigen bedrijf
Inmiddels gaat het goed met Danny. Hij is getrouwd en is sinds kort vader van een dochter. Het jonge gezin krijgt vanwege zijn achtergrond wel wekelijks begeleiding om te zorgen dat alles goed verloopt. “Met een uurtje per week gaat dat hartstikke goed, ik geniet met volle teugen van het vaderschap en ben vooral heel trots dat het me gewoon lukt. Het is fantastisch om zo’n klein mensje zich te zien ontwikkelen!” Danny is voor 80 tot 100 procent afgekeurd voor werk, maar neemt daar geen genoegen mee. “Mijn grote hobby is het bouwen van websites. Ik ben nu bezig om daar een onderneminkje in te beginnen. Dit werk kan ik vanuit huis doen, ideaal nu met de baby. Zonder de gesprekken met Sensoor was ik waarschijnlijk niet zo ver gekomen.”
