Stel je voor: je voelt je erg eenzaam. Je komt in een emotionele crisis terecht, waarin je bij niemand je verhaal écht kwijt kan. En dat terwijl je begin twintig bent. Anne (44 jaar) heeft het meegemaakt en vertelt er openlijk over.
Met een achtergrond van geestelijk geweld en stalking heeft Anne het nooit makkelijk gehad. Maar toen ze begin twintig was, kwam ze in een crisis terecht. Hierin was ze het contact met zichzelf en met anderen kwijt. ‘’Het voelde als een gevangenis. Ook in emotioneel opzicht. Ik was intens eenzaam. Ik kwam wel onder de mensen maar veel mensen stonden niet open om over mijn gevoelens te praten. Het gevoel van eenzaamheid werd hierdoor versterkt’’, aldus Anne. De crisis heeft lang geduurd. Anne: ‘’Het voelde alsof ik 14 jaar in een coma lag.’’ Aan het eind van de crisis volgde een bijzondere ervaring: een bijna-doodervaring. ‘’Er ging op dat moment heel veel in mij om. Ik realiseerde me wat er was gebeurd; trauma’s kwamen naar boven. Plus, ik had opeens weer zin in het leven.’’
Deze ervaring is het begin geweest van de gesprekken met Sensoor. Anne: ‘’Het was een verademing om met mensen te praten die voor me open stonden. Dat ik een gelijkwaardig gesprek kon voeren, waarin ik mijn gevoelens kon uiten.’’ Ze vindt het heel bijzonder dat ze juist op dat moment in aanraking is gekomen met Sensoor. Ze heeft 10 jaar professionele hulp gehad, maar dat hielp niet. Daar was ‘’geen ruimte voor gevoel, net zoals ik die niet kreeg bij familie en vrienden’’, aldus Anne. ‘’Bij Sensoor was daar wel altijd ruimte voor.’’
Een bijzonder moment voor Anne waarop ze belde met Sensoor was toen ze een vrijwilliger aan de lijn kreeg die gedichtjes voorlas. ‘’Ik zat niet lekker in mijn vel en zij las een paar gedichten voor. Het gesprek eindigde met een gedichtje over ‘afscheid’. Het ging over een bruggetje, waar ik aan de andere kant stond, en zij mij aan het uitzwaaien was. Toen moest ik wel een traantje wegpinken. Dat iemand dat voor je doet die je niet kent is zó bijzonder!’’
Anne heeft nu al 7 jaar contact met Sensoor - gemiddeld een paar keer per week - en het gaat ondertussen een stuk beter met haar. Ze wil weer contacten op gaan bouwen en vrijwilligerswerk doen. Maar wel met Sensoor als vangnet in haar achterhoofd. ‘’Als ik nu soms nog bel met Sensoor ben ik blij complimenten te horen over de goede weg die ik bewandel.’’
Anne blikt terug op de tijd waarin ze het moeilijk had: ‘’Zonder Sensoor had ik het niet gered op de manier zoals ik het gewild had. De hulp van Sensoor was voor mij als een wandelstok waarmee ik de berg kon beklimmen.’’
Volgens Anne hoeft niemand te aarzelen om contact op te nemen met Sensoor. ‘’Er zijn geen taboes als je met Sensoor praat. Je wordt serieus genomen in een gelijkwaardig gesprek van mens tot mens.’’
Je kunt jouw verhaal ook kwijt, dag en nacht, per telefoon (0900-0767; 5 ct/min.), mail of chat (www.sensoor.nl).
